Gongfu Cha to rodzaj chińskiej ceremonii parzenia herbaty. Polega ono na parzeniu dużej ilości liści w małym naczyniu stosunkowo niewielką ilością wody, przez co czas parzenia musi być bardzo krótki, za to może ono być powtarzane wielokrotnie. Termin dosłownie oznacza „umiejętne robienie herbaty”.
Ten sposób parzenia został zapoczątkowany w Fujianie i regionie Chaoshan we wschodnim Guangdong . Obecnie podejście to jest powszechnie stosowane przez koneserów herbaty jako sposób na maksymalne wydobycie walorów smakowych herbaty, zwłaszcza tej delikatniejszej.
Dbałość o jakość parzenia herbaty to klasyczna chińska tradycja. W Japonii produkcja herbaty rozpoczęła się w XII wieku na wzór chińskich wzorców i ostatecznie przekształciła się w japońską ceremonię parzenia herbaty – Chanoyu, przeznaczoną wyłącznie dla elit politycznych i wojskowych.
Uważa się, że podejście do przygotowywania herbaty metodą gongfu w Chinach zaczęło się dopiero około XVIII wieku. Niektórzy uczeni uważają, że zaczęło się to w Wuyi w Fujianie, gdzie rozpoczęła się produkcja herbaty oolong na eksport; inni uważają, że to ludzie z Chaozhou w regionie Chaoshan w Guangdong zapoczątkowali tę szczególną tradycję herbacianą.
Podczas prowadzenia Gongfu Cha należy zwrócić szczególną uwagę na wodę. Złej jakości woda będzie miała niekorzystny wpływ na parzoną herbatę. Nigdy nie należy używać wody destylowanej lub bardzo miękkiej, ponieważ nie zawiera ona minerałów, co negatywnie wpłynie na smak herbaty i może spowodować „płaski” napar. Z tych powodów większość mistrzów herbaty korzysta z lokalnego źródła wody źródlanej. Jeśli ta naturalna woda źródlana nie jest dostępna, wystarczy butelkowana woda źródlana. Jednak należy również unikać wody o wysokiej zawartości minerałów.
Tradycyjnymi naczyniami do tej ceremonii są małe czajniczki lub gaiwany oraz maleńkie czarki. Koneserzy herbaciani najczęściej wykorzystują do tego celu czajniczki z glinki yixing o pojemności 100-200 ml, w których zawsze zaparzają tylko 1 rodzaj herbaty. Dzięki porom, które powstają w glinie w czasie produkcji czajniczka, esencja herbaciana gromadzi się w strukturze czajniczka i oddaje aromat przy parzeniu.
Gaiwan to tradycyjne naczynie do parzenia herbaty pochodzące z czasów dynastii Ming. Składa się ono z 3, czasem 2 części o następującej symbolice: przykrywka symbolizuje niebo, podstawka ziemię, a czarka wszystko co znajduje się pomiędzy.
Gongfu Cha najczęściej jest stosowana do parzenia herbat Oolong, Pu Erh i białych. Przed wsypaniem liści, naczynia należy zagrzać i wyparzyć, przez wlanie do nich gorącej wody. Następnie do opróżnionego czajniczka lub gaiwanu wsypujemy liście herbaty. W rozgrzanym i wilgotnym naczyniu liście zaczynają wydzielać intensywny aromat i warto je wtedy powąchać na moment uchylając przykrywkę. Następnym etapem jest „budzenie herbaty”, czyli zalanie liści wrzątkiem i natychmiastowe wylanie pierwszego naparu po to, by liście mogły się rozwinąć i we właściwym parzeniu dały pełnię smaku i aromatu. Później przechodzimy do właściwego parzenia. Zalewamy liście wodą, napełniając naczynie po brzegi i natychmiast je zamykamy. Po około pół minucie wylewamy napar szybko i do końca, najlepiej do naczynia o nazwie „morze herbaty” i dopiero wtedy do czarek, aby w każdej z nich herbata smakowała identycznie. Kolejne parzenia przebiegają podobnie jak pierwsze, z tym, że za każdym razem wydłużamy czas parzenia o około pół minuty. Czynność możemy powtarzać tak długo, jak herbata nam smakuje, zazwyczaj jest to 4-5 razy.
Zachęcamy to eksperymentowania i zaparzania herbat różnymi sposobami, aby odnaleźć ten, który nam najbardziej odpowiada, a herbata smakuje najlepiej 🙂